Klemens I Rzymski Papież i Męczennik
Klemens I lub Klemens Rzymski, cs. Swiaszczennomuczenik Klimient, papa Rimskij (ur. w Rzymie, zm. ok. 101) – zwany Apostołem pokoju, przełożony gminy rzymskiej, papież w latach ok. 91-101, święty Kościoła katolickiego i prawosławnego. Według tradycji męczennik. Zaliczony do Ojców Kościoła. Najstarszy znany z imienia pisarz starochrześcijański Według tradycji był czwartym biskupem Rzymu, po Linusie i Anaklecie. Urząd po nim objął Ewaryst.
Biografia
Jego ojciec miał na imię Faustyn. Miał żydowskie pochodzenie i był niewolnikiem. Został uwolniony przez rzymskiego patrycjusza i na jego cześć nadał sobie imię Klemens. Podobnie jak jego dwaj poprzednicy był uczniem apostołów Piotra i Pawła. Chrzest i święcenia kapłańskie otrzymał z rąk św. Piotra.
Pozostał po nim List do Koryntian. Dokument włączono przez jakiś czas do kanonu Nowego Testamentu i długo był czytany w kościołach. Wspomina o tym Euzebiusz z Cezarei w swojej
Historii Kościelnej. List do Koryntian Klemensa w czasach nowożytnych został po raz pierwszy opublikowany w 1633 przez Patricka Younga, na bazie manuskryptu zwanego Kodeksem Aleksandryjskim (Codex Alexandrinus), w którym na końcu brakuje jednej strony, tak że wielka modlitwa (akapit 55 – 64) pozostała nieznana. W 1875 Philotheus Bryennius opublikował kompletny tekst, bazując na kodeksie pochodzącym z Konstantynopola (datowanym na 1055), z którego w 1883 wydał także Didachè.
Klemensowi są przypisywane także inne pisma: II List św. Klemensa do Koryntian i dwa Listy do Dziewic. Legenda o życiu i działalności Klemensa związana jest z powstaniem romansu Klementyn, którego jest głównym bohaterem. Chrześcijańscy pisarze z III w. i IV w. utożsamiają go ze współpracownikiem św. Pawła, o którym pisał on w liście do Filipian.
Proszę też i cię, towarzyszu wierny! bądź tym na pomoc, które w Ewangelii wespół ze mną pracowały, i z Klemensem i z innymi pomocnikami moimi, których imiona są w księgach żywota.
Około IV w. ukształtowała się tradycja mówiąca o tym, że zginął śmiercią męczeńską. Podobno cesarz Trajan zesłał go na wygnanie do Pontu i kazał go wrzucić do morza z kotwicą zawieszoną u szyi.
Tradycja pochodząca z IX w. ustaliła, że miejscem męczeńskiej śmierci świętego był Krym (Chersonez Taurydzki) i wyznaczyła datę na rok 102. Rok zakończenia pontyfikatu (97) i rok śmierci (102) nie pokrywają się, gdyż papież ten został wygnany z Rzymu. Obecnie tradycja ta jest podawana w wątpliwość. O męczeństwie ani wygnaniu Klemensa nie wspomina bowiem żaden z wczesnych autorów (Ireneusz z Lyonu, Euzebiusz z Cezarei). Euzebiusz z Cezarei sugeruje, że przed śmiercią zrezygnował z biskupstwa na rzecz Ewarysta.
Za czasów papieża Mikołaja I (858-867) święci Cyryl i Metody przenieśli jego relikwie do Rzymu i pochowali w kościele pod jego wezwaniem (San Clemente). W ikonografii Klemens jest przedstawiany z kotwicą i rybą. Czasami dodany jest kamień milowy, klucze, fontanna lub książka. Jego wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 23 listopada. W tym dniu nasza parafia świętuje odpust św. Klemensa.
Pieśń ku czci św. Klemensa
Święty Klemensie na papieskim tronie
Godny następco Piotra Apostoła,
Ciebie wielbimy, chyląc kornie skronie,
Przed Twym ołtarzem naszego kościołaJak za żywota pasłeś trzodę Bożą
I życie za nią złożyłeś w ofierze
Tak i obecnie, gdy burze się srożą,
Broń ją od złego i umacniaj w wierzeBłogosław wszystkim i starym i młodym
I miej w opiece Twój lud zgromadzony
Niechaj więc wszyscy pod Twoim przewodem
W Łodzi Kościoła dopłyną do nieba.
| Poprzednik Ankletus | Św. Klemens, Papież i Męczennik ok. 91 – ok. 101 | Następca Ewaryst |